ojciecsa

Czy żyjesz ze świadomością, że kochasz kogoś całym sercem i całą duszą? Czy jego ból, jego smutek jest Twoim bólem i smutkiem? Czy kochasz tak, że boli Cię wszystko w środku? Czy kochasz tak, że 12 godzin rozłąki to za dużo? Czy kochasz tak, że słowa „Kocham Cię” to za mało?

            Jeśli tak, to wiesz o czym ja piszę i myślę. Bo chyba nikt nie zrozumie tej miłości, jeśli sam nie będzie jej czuł. Istnieje taka miłość, której nie odda żadne słowo. Ta miłość jest również cierpieniem, bo rozpaczliwie tęskni się za kontaktem z tą drugą osobą. Jest bólem. Bólem serca i duszy, gdy widzi się cierpienie ukochanej osoby a nie można jej w żaden sposób pomóc.

            Ale wiecie co? Sądzę, że nikt nie zamieniłby tego uczucia ani by się go nie wyzbył. Owszem związane jest z nim cierpienie, ale… to nic. To wszystko jest niczym, jeśli na twarzy swojej połówki zobaczymy uśmiech, radość, miłość.

            Nie zamieniłabym tego uczucia na żadne inne do żadnej innej osoby.

            Czuję to do wspaniałej osoby. WSPANIAŁEJ!!! Chce to do niej czuć – nie do kogoś innego. To jest piękne! Żadne skarby świata, ani obietnica szczęścia, czy Bóg jeden wie czego, nie przekonałyby mnie do zmiany uczuć.

            To właśnie TA osoba powinna wiedzieć, że jest kochana. Bo to właśnie JEJ się to należy.

            Chce żebyś miała świadomość Myszko, że jesteś dla mnie kimś naprawdę wyjątkowym. Nie są to puste słowa. Piszę to z głębi serca. Tobie się należy moja miłość najpierw, a dopiero później innym ludziom, którzy na nią muszą (tak jak Ty kiedyś) zasłużyć. Ty zdobyłaś moje serce – nikt przed Tobą tego nie dokonał. Dobrze o tym wiesz. Wiesz również, że o nikogo nie martwię się tak jak o Ciebie. Jesteś dla mnie zbyt drogą osobą, zbyt ważną osobą abym mogła sobie pozwolić na „nie przejmowanie się Tobą”. Mam nadzieję, że kiedyś zrozumiesz jaka mi jesteś droga… baa… uwierzysz w to. I będziesz o TYM ZAWSZE PAMIĘTAĆ!